شب آخر
پای درس اخلاق :
جرعه پنجم :
بعضی‌ها دشمنان خدا را باور نمی‌کنند که واقعاً اینها دشمن هستند،
از لبخندشان فریب می‌خورند و در خیال خام خودشان تصور می‌کنند که می‌توانند دشمن را به زیر بکشند...
یکی از چهار مورد قسم‌های قرآن کریم به خود پروردگار در این مورد است...
چرا خداوند در این آیه قسم می‌خورَد؟ می‌فرماید:
«پیامبر من! از تو سؤال می‌کنند آیا واقعاً بعضی‌ها مخلدِ در عذاب می‌شوند؟»
(وَ یَسْتَنْبِئُونَکَ أَحَقٌّ هُوَ؛ یونس/53)
خداوند متعال می‌فرماید:
«رسول من! به آنها بگو، به‌خدای خودم سوگند این‌چنین است»
(قُلْ إی وَ رَبِّی إِنَّهُ لَحَقٌّ؛ یونس/53)
.
.
- یکی از کارهایی که کربلا می‌کند این است که این باور را برای ما تسهیل می‌کند.
باور شخصیت‌هایی مثل شمر و عمرسعد را تسهیل می‌کند.
چقدر جالب است که اباعبدالله الحسین علیه السلام را کفار به شهادت نرساندند،
چقدر جالب است که از شام کسی نیامد به قتل اباعبدالله الحسین علیه السلام اقدام کند.
حضرت چه چیزی را می‌خواستند نشان بدهند؟
نه‌تنها رذالت را، بلکه خواستند سرعت افزایش تصاعدی رذالت در برخی از افراد را نشان بدهند.
عمر سعد تا چند روز قبل از عاشورا می‌گفت:
می‌ترسم این شمر آخر سر دست من را به خون اباعبدالله الحسین علیه السلام آغشته کند.
واقعاً عمر سعد می‌تواند این‌جوری باشد؟
زینب سلام الله علیها می‌خواهد بگوید:
کسی حسین علیه السلام را کشت که ما از او چشم یاری داشتیم
.
.
حجت الاسلام پناهیان
