شب اول

حسین علیه السلام به روایت منتهی الآمال:

چون آن حضرت عزم توجّه به عراق نمود از براى خطبه خواندن به پاى خاست

پس از ثناى خدا و درود بر حضرت مصطفى صلى اللّه علیه و آله و سلّم فرمود که :

مرگ بر فرزندان آدم ملازمت قلاّده دارد مانند گلوبند زنان جوان

و سخت مشتاقم دیدار گذشتگان خود را چون ا

شتیاق یعقوب دیدار یوسف را، و اختیار شده است از براى من مَصْرَع ومَقْتَلى که ناچار بایدم دیدارکرد،

وگویا مى بینم مفاصل و پیوندهاى خودم راکه گرگان بیابان،

یعنى لشکر کوفه، پاره پاره نمایند در زمینى که مابین (نواویس) و (کربلا) است،

پس انباشته مى کنند از من شکمهاى آمال وانبانهاى خالى خود را

چاره و گریزى نیست از روزى که قلم قضا برکسى رقم رانده ومااهل بیت، ر

ضا به قضاى خدا داده ایم و بر بلاى او شکیبا بوده ایم و خدا به ما عطا خواهد فرمود مزدهاى صبر کنند گان

را، و دور نمى افتد از رسول خدا صلى اللّه علیه و آله و سلّم پاره گوشت او و با او مجتمع خواهد شد

در حظیره قدس یعنى در بهشت برین، روشن مى شود چشم رسول خدا صلى اللّه علیه و آله و سلّم بدو

و راست مى آید وعده او. اکنون کسى که در راه ما از بذل جان نیندیشد،

و در طلب لقاى حقّ از فداى نفس نپرهیزد باید با من کوچ دهد

چه من با مدادان کوچ خواهم نمود ان شاءاللّه تعالى

جلد یک صفحه 495